گیاهان دارویی و طب سنتی

وجود هزار و 300 گونه با ارزش گیاهی در سیستان و بلوچستان زمینه مناسب و سود آوری را برای فعالان اقتصادی فراهم کرده به طوری که از این استان می توان به عنوان بهشت سرمایه گذاران داروهای گیاهی یاد کرد.

سیستان و بلوچستان به عنوان وسیع ترین استان کشور و واقع شدن در منطقه گرم و خشک از تنوع گیاهی بسیار مطلوبی برخوردار است به طوری که تاکنون از هزار و 300 گونه آن 300 گونه دارویی و صنعتی شناخته شده است.
کهور ایرانی، کلیر، چگرد، پیر، توج، کنار، استبرق، کهور پاکستانی، داز، گز روغن، حرا، چش کنار و انار شیطان، بومادران، صد آب، سرنجیل، شنز (خارشتر)، خاک شیر، منگولی، مدوح (شیرین بیان)، دانیچک، توتری، کلپوره، گلدر، پورچنک، گواتک، شوتک، سارنگ، ازگند (آویشن)، درنگ (درمنه)، برنجاسف، بوجایل، کل کشته، دودنی(اسپند)، مورپوژو ، پتونتد، قارچ، جعفری و نعنا کوهی، راب، اسفناج وحشی، ریواس، پونه، گل گاوزبان، بنه، بادام کوهی، زیر بال، کنار، کاسک، کسور و غیره از جمله مهمترین گیاهان دارویی سیستان و بلوچستان محسوب می شوند.
ارتفاعات قله تفتان خاش، کوه بیرک سراوان و ارتفاعات بزمان و نقاط مختلف شهرستانهای چابهار، کنارک، سرباز، نیکشهر و شمال استان از نظر پوشش گیاهی دارای تنوع و غنای بسیار خوبی هستند.
با توجه به اهمیت بالای گیاهان دارویی در عصر کنونی و توجه همگان به بهره برداری از این ذخایر ارزشمند به نظر می رسد سرمایه گذاری بیشتر و ایجاد صنایع تبدیلی گیاهان دارویی در استان علاوه بر توجیه فراوان اقتصادی می تواند به رونق اشتغال در منطقه کمک کند.
با توجه به این همه قابلیت و ظرفیت متاسفانه برخی گونه های گیاهی استان از نظر پنهان مانده که در صورت توجه به آنها می تواند منبع سودآوری بسیار بزرگی برای سرمایه گذاران باشد.
همچنین به نظر می رسد کشت گونه های مستعد گیاهان دارویی در سیستان و بلوچستان علاوه بر افزایش درآمد کشاورزان نقش موثر در حفظ و نگهداری ذخایر ژنتیکی گیاهی منطقه ایفا کند.
به گفته کارشناسان برای بهره برداری بهتر از این منابع ارزشمند خدادادی و گسترش فرآورده های گیاهی می توان با برنامه ریزی در تشکیل کمیته ای از مراکز دانشگاهی و پارک های علم و فناوری و در نتیجه تدوین برنامه جامع با نگرش کشت و توسعه گیاهان دارویی با بهره گیری از تشکل های مردمی اقدام کرد.
*خبرنگار ایرنا در زاهدان